امروز انسان مدرن دانش خود را به صورت مکتوب در آورده است و از آن حراست مي‌کند؛ حال آن‌که اقوام باستان دانش خود را در پيچ و خم داستان‌ها ثبت و ضبط و از آن نگهداري کرده‌اند. بنابراين برخي از داستان‌هاي باستاني، کتاب‌هاي جامع، دقيق، علمي و البته گويا در باب گياه جاودانگي به شمار مي‌آيند. هنگامي‌ که داستان به درستي کارکرد اصلي خود، يعني رمزگشايي از جزييات غني و البته پيچيده مربوط به تجربه‌هاي عملي زندگي اقوام باستان را حفظ مي‌کند، به انسان مدرن امروزي اين امکان را مي‌دهد تا پرده از رازهاي شگرف اسطوره‌اي بردارد و به تحليل جزييات آن‌ها بپردازد.