رابطه ما با غذا، يك عالم صغير، يك نمونه‌ي كامل و بي نقص از ارتباطات ما با خود زندگي‌ست. به باور من، اين كه چطور غذا مي‌خوريم، كي مي‌خوريم، و چه چيزي مي‌خوريم مي‌تواند خيلي چيزها را برايمان آشكار كند. مثل اين است كه راه مي‌رويم و دروني‌ترين باورهايمان را كه در خود حبس كرده‌ايم، با خود در ميان مي‌گذاريم؛ اين باورها مي‌توانند هر چيزي باشند:عشق، ترس، دگرگوني.