اي آمده از عالم روحاني تفت حيران شده در پنج و چهار و شش و هفت مي نوش نداني ز کجا آمده‌اي خوش باش نداني به‌کجا خواهي رفت اي چرخ فلک خرابي از کينه توست بيدادگري شيوه‌ي ديرينه توست اي خاک اگر سينه‌ي تو بشکافند بس گوهر قيمتي که در سينه توست اي دل چو زمانه مي‌کند غمناکت ناگه برود ز تن روان پاکت