چند سالي اين فكر ذهنم را مشغول كرده بود كه چرا بايد جوانان براي خواندن متون كهن ادبي مشكل داشته باشند. اين دغدغه را از آن يافتم كه دانشجويان خود را مكلف به حفظ غزل‌هاي حافظ مي‌نمودم و هرچند توصيه مي‌كردم كه از ديوان‌هايي كه خط آن نستعليق است استفاده نكنند تا اشتباه نخوانند و اين اشتباه هميشه در ذهنشان جاي نگيرد نتيجه چنداني نداشت چرا كه خواندن نستعليق به دليل ويژگي‌هايش كمي مشكل است. اما چه مي‌توان كرد كه بيش‌تر حافظ‌هاي موجود در بازار خط‌شان نستعليق است و اگر هم نباشد يا به فراواني در دسترس نيست يا گران‌قيمت است يا سنگين‌وزن... براي همين مدت‌ها بود كه به فكر انتشار نسخه‌اي از ديوان حافظ افتاده بودم كه كاستي‌هاي بالا را نداشته باشد: آسان‌خوان،‌ كم‌حجم، سبك، ارزان و در دسترس باشد تا كسي دست‌كم در خواندن شعرها مشكل نداشته باشد.