دموکراسي، تنها بينش يا شيوه اي فکري و فرهنگي نيست. دموکراسي بيش از هرچيز واقعيتي جامعه شناختي است. آنچه دموکراسي را در جامعه محقق ميسازد و در فرايندي تاريخي آن را توسعه ميدهد، نهادهاي دموکراتيک هستند. جدي نگرفتن نهادهاي دموکراتيک و توجه صرف به ايده هاي منتسب به دنياي مدرن از دشواريهاي مهم در جهت استقرار و توسعة دموکراسي در ايران است. کتاب حاضر مشتمل بر مسائل فکري و فرهنگي پيرامون چشم انداز دموکراتيک از مدرنيته است. نويسنده در فصل نخست کتاب به شرح کلياتي از مباحث کتاب پرداخته و با طرح برخي مسائل نظري رابطة ميان ايران و دنياي مدرن و چگونگي تحول فکري خود را مطرح کرده است.