دلوز به همراه فوكو و دريدا از مطرح‌ترين متفكران معاصر فرانسه است. تاكيد او بر تفاوت و تكرار به جاي همساني و بازنمايي شاخصه‌هاي انديشه افقي را شكل داده است. انديشه‌اي كه همواره متحرك كه به دشواري مي‌توان آن را با شكل‌هاي ديگر تفكر مقايسه كرد. بارزترين ويژگي اين نحوه انديشيدن،‌ نفي سلسله مراتب ديوان سالارانه تفكر رايج به مثابه اس و اساس استحكام بخش هويت‌هاي متصلب گونه است. شايد به همين دليل است كه او به سراغ نيچه،‌ فيلسوف حاشيه‌اي تاريخ رفته و با تاكيد بر دو مفهوم «بازگشت جاودان» و «خواست قدرت» نگاهي جديد به امر سياسي را مطرح مي‌نمايد. از اين منظر، پيوند ميان فلسفه و كنش او را به سمت شكل دادن به فلسفه‌اي انتقادي و خلاق يا به عبارت ديگر «فلسفه‌اي سياسي شده در بالاترين حد انتقاد از زمانه خود» سوق داده است. كتاب حاضر تلاشي است براي مطرح نموندن مجموعه‌اي از روابط و رويارويي‌هاي مفاهيم فلسفي و رخدادهاي سياسي.