در اين کتاب نويسنده در چهار‌فصل گذاشته‌گرايي، خودشيفتگي، ديگرستيزي و زبان‌محوري به آسيب‌شناسي ناسيوناليسم رومانتيک ايراني مي‌پردازد.از ديدگاه نويسنده اين روايت از ناسيوناليسم که بر بنياد مؤلفه‌هاي عيني همانند زبان، تاريخ، اسطوره و سنت‌هاي فرهنگي مفهوم مليت و هويت ملي ايراني را صورت‌بندي و بازتعريف مي‌نمايد، ضمن دعوت جامعه‌ي ايراني به ساختن آينده بر اساس گذشته‌اي تخيلي و اسطوره‌اي خصلتي طردکننده، ديگر ستيز و تماميت‌خواه دارد. به نظر نويسنده‌ جريان‌هاي سياسي باورمند به ناسيوناليسم رومانتيک با اعتقاد به توسعه‌ي آمرانه و دستوري از بالا و بدون مشارکت مردم و همچنين نفي دمکراسي، برآنند که نظامي اقتدارگرا بر بستر پوپوليسم را به جامعه‌ي ايراني تحميل کنند. نويسنده معتقد است تبديل گذشته و تاريخ به روايتي ايدئولوژيک، خودبزرگ‌پنداري، معرفي عنصر "عرب - ترک" به عنوان "ديگري" ايرانيان و تبديل زبان به مثابه‌ جنگ‌افزار هويتي از بيماري‌هاي مبتلابه اين گفتمان هستند و بررسي آن‌ها در اين کتاب پرداخته است. ناسيوناليسم نژادي در تاريخ معاصر ايران" و "هويت ملي در گفتمان‌هاي معاصر ايران " ديگر کتاب‌هاي اين نويسنده هستند.