دانشكده، مثل يك بازي شطرنج، يگانه و منحصر به ‌فرد است. اين رمان تاكنون بهترين رمان پابلو د سانتيس، و بي‌ترديد يكي از كتاب‌هاي اصيل در سنت ادبيات معاصر آرژانتين است. اومرو بروكا نويسنده‌اي‌ست كه همتايي ندارد. نه كسي او را ديده است و نه در جايي كتابي از او وجود دارد. نوشته‌هايش تنها در روايت‌هاي دگرگون ‌شده متعددي وجود دارند. وقتي استبان ميرو، دانش‌آموخته جوان ادبيات، نخستين سمت اداري خود را در عمارت قديمي و لابيرنت‌وار دانشكده‌اي آغاز مي‌كند كه در آن انستيتوهاي زيادي وجود دارند كه به طور مشكوكي به حيات‌شان ادامه مي‌دهند، هنوز نمي‌داند كه پايش به جنگ بي‌رحمانه‌اي كشيده مي‌شود. اديبان مدعي شناخت آثار احتمالا ناموجود بروكا، چونان حافظان جام مقدس، از هيچ نبردي ابايي ندارند. در خلال داستان، نسبت ادبيات و زندگي، خيال‌واره و واقعيت، رفته‌ رفته به گرهي ناگشودني بدل مي‌شود.