كتاب پيش‌رو، مجموعه حكايت‌هاي نغز و دلكش از بهلول است؛ شخصيتي كه در پهنه‌ي ادبيات ايران و حتي جهان، به «عاقل ديوانه‌نما» شهرت يافته و در زمان خلافت هارون‌الرشيد و سه خليفه‌ي پيش از او مي‌زيسته‌است. افزون بر اين، واضح است كه در هر زمان، برخي سخنان را نمي‌توان به آساني و با خاطري آسوده مطرح كرد و ناچار مي‌بايست براي رسيدن به سرمنزل مقصود، از زباني خاص، همچون زبان طنز و لفافه‌گويي كمك گرفت. با سير در حكايت‌هاي بهلول در مي‌يابيم وي نيز از جمله انسان‌هايي است كه از همين شيوه‌ي بياني بهره برده و فضاي جامعه‌ي عصر خود را به ظرافت هر چه تمام‌تر نقد مي‌كند. اين مسأله، اثر بخشي گفتار و كردار او را چند برابر كرده است. طرح مسايل و مشكلات جامعه به طنز، بيش از هر شاخصه‌ي ديگري،حس كنجكاوي مخاطب را بر مي‌انگيزد تا با اشتياقي وصف‌ناشدني، ادامه‌ي حكايت‌ها را پي بگيرد و از خواندن آن ها لذت ببرد. علاوه بر اين، كوتاهي حكايت‌ها را نيز مي‌توان شاخص ديگر معرفي كند. از اين رهگذر، مؤلف با تمام توان كوشيده است كتاب حاضر از شاخص‌هاي مورد نظر برخوردار باشد و اين اثر، بر دل و انديشه‌ي والاي خوانندگان عزيز بنشيند.