تيكه بر هيچ اثري است از آميزش خيال و واقعيت، از آميختگي رنج و لذت زيستن، از يگانگي نفرت و عشق در پرتگاه شورآفرين هستي، از تنيدگي واقعيت‌ها، ايماژها، استعاره‌ها و نمادها، از حقايقي در زندگي. «اوست كه درمانده از كلبه دور مي‌شود در ميان تندرهايي كه انگار خشمي را رك و بي‌پرده بروز مي‌دهند و گويا از خشم مي‌گريزد! چشم‌هايش به اشك نشسته. از چه مي‌گريزد؟ چرا توان زيستن در خود نمي‌بيند؟ چرا از آرامش گريزان است؟...»