كالي خودش را مي‌برد، نه خيلي عميق، نه آن‌قدر عميق كه بميرد. ولي آن‌قدر عميق كه درد را احساس كند. آن‌قدر عميق كه بتواند از درون فرياد بكشد. حالا او در «مؤسسه كاج‌هاي دريايي» بستري است، مؤسسه اقامتي درماني كه پر است از دختراني با مشكلات رواني مختلف. كالي نمي‌خواهد با ديگران ارتباط برقرار كند و نمي‌خواهد با كسي كاري داشته باشد. حتي حرف هم نمي‌زند. ولي كالي تا كي مي‌تواند به سكوت خود ادامه دهد...