تاریخ‌نگاری ایرانیان در قرن نهم از جنبه کیفی و به ویژه از نظر کمی، گسترش انکارناپذیری دارد. این رشد فزاینده، صرف نظر از عوامل گوناگون، در درجه اول به سبب نوعی مشروعیت، بخشی از جانب متون تاریخی به زمامداران حاکم است. به همین دلیل، متون تاریخی عصر تیموری، نه تنها منعکس کننده رویدادهای عصر خود به شمار می‌روند، بلکه با بررسی آن‌ها می‌توان نگرش‌های سیاسی، مذهبی و فرهنگی مورخ و در نگاه کلی‌تر، دستگاه حاکمه را نظاره کرد.