سده چهاردهم ميلادي را از جهات بسياري مي‌توان آينه تمام‌نماي سرشت و سرنوشت بشر دانست. آدمي در عصر مصائب رداي ريا را از هم مي‌درد و نهاد راستين خود را عريان مي‌سازد. سده چهاردهم به راستي عهد فاجعه‌باري بود: جنگ صد ساله خانمان‌سوز، جنگ صليبي مصيبت‌بار، فساد باورناپذير كليسا، شقاق ويرانگر سرير پاپ، بيماري همه‌گير مرگبار، سركوب خونين شورش به جان آمدگان، رونق بازار داعيان گمراه، تاراج بي‌پايان راهزنان و رنج وصف‌ناشدني مردمان در زير يوغ دروغ. بر انسان دوران ماست كه هرازگاه درنگي كند، در آينه آفاق دوردست به چهره خويش بنگرد و چگونه از قعر سياهي به جانب روشتي بازگشتند.