کتاب حاضر تأملات آلبر کامو است درباره مجازات اعدام. او در اين کتاب به‌نحوي مستدل و قاطع نفرت و عصيان خود را نسبت به مجازات مرگ بيان مي‌کند. به‌باور کامو انسان نه گناهکار است و نه بي‌گناه. امّا چون معصوميت امر مطلقي نيست قاضي هم فرد کامل و معصومي محسوب نمي‌شود. از اين‌رو، مجاز نيست در مورد مرگ و زندگي انسان تصميم بگيرد مگر آن‌که خود کاملاً پاک و از گناه مبري باشد، چيزي که البته ناممکن است. حق زيستن، حق طبيعي همه انسان‌هاست، حتّي بدترين آن‌ها. پست‌ترين جنايتکاران و بي‌نقص‌ترين قضات در اين زمينه برابرند و به يک ميزان نگون‌بخت و همبسته‌اند. حکم مرگ تنها همبستگي بي‌چون‌وچراي انسان‌ها را از بين مي‌برد، همبستگي در برابر مرگ.
