تاريخ فلسفه‌ي معاصر تاريخ جريان‌هاي فلسفي متعدد است. كثرت جريان‌ها و موضوعات فلسفي يكي از اوصاف بارز فلسفه در دوران معاصر است. در گذشته، ساليان دراز طول مي‌كشيد تا جريان‌ها و مكاتب فلسفي شكل گيرند. اين شكل‌گيري، چنان‌چه پذيرش آراي افلاطون و ارسطو را در نظر گيريم، بعضا حتي به پيش از هزار سال نيز رسيده است. انديشه‌ي افلاطون به‌واسطه‌ي نوافلاطونيان ادامه پيدا كرد تا و در قرن يازده ميلادي با كشف آثار اصلي افلاطون مجددا احيا شد و در قرن‌هاي چهارده و پانزده با قول به اصالت اسم (Nominalismus) به‌همين ترتيب، مسلمانان و مسيحيان در قرن سيزده ميلادي، با كشف آثار اصلي ارسطو و تفاسير خود بر آن‌ها، باعث تجديد حيات و شكوفايي آن شدند. اما وضعيت در مورد فلسفه‌هاي قرن بيستم به‌گونه‌اي ديگر است؛ به‌طوري كه جريان‌هاي فلسفي زود به ‌زود و به فاصله ده تا بيست سال جاري خود را به ديگر جريان‌ها مي‌دهند.