مطالعات فرودستان به دنبال انتقاد از تاريخ‌نگاري نخبه‌گرا در زمينه‌ تاريخ‌نگاري پسااستعماري و با فهم نويني از ديناميزم زايش و قوام حرکت‌هاي ضداستعماري در هند تولد يافت و به‌سرعت‌ با اقبال تاريخ‌نگاران امريکاي لاتين و حتي اروپايي روبه‌رو شد. تعريفي که اين نوع تاريخ‌نگاران از فرودستان ارائه دادند بيش‌تر همان تعريفي بود که آنتونيو گرامشي در دفترهاي زندان خود ارائه داد. انسان فرودست، به تعريف گرامشي، انساني است به‌حاشيه‌رانده‌شده و نه لزوما تهي‌دست؛ انسان فرودست ناتوان از اعمال قدرت در جامعه. با چنين تعريفي اقليت‌هاي مذهبي، قومي و زنان نيز در بسياري از جوامع از جمله‌ گروه‌هاي فرودست به شمار مي‌آيند. تاريخ فرودستان روايت تاريخ است از منظر فرودستان.