کارکرد سياست‌گذاري اجتماعي در جلب پشتيباني برخي گروه‌هاي اجتماعي از دولت و پيشگيري از تبديل گروه‌هاي ديگر به نيروهاي متخاصم، امري پذيرفته‌شده است. آنچه کم‌تر شناخته‌شده است، تبعات اجتماعي و سياسي اين سياست‌گذاري‌هاست. به‌عبارت ديگر، اينکه هدف تمامي دولت‌ها در اتخاذ سياست‌هاي اجتماعي و رفاهي همواره ايجاد ثبات در چارچوب يک نظام سياسي مشخص است، بدين‌معنا نيست که افراد و اقشار اجتماعي‌اي که از فرصت به‌دست آمده توسط اين سياست‌ها بهره برده‌اند همواره به همان سمت‌ و ‌سويي خواهند رفت که دولت‌ها در آغاز کار مشخص کرده بودند، کتاب حاضر، مروري است بر تاريخ سياست‌گذاري اجتماعي و رفاهي در ايران از هنگام تأسيس حکومت پهلوي تا امروز و تبعات خواسته و ناخواسته آن بر تحولات اجتماعي و سياسي کشور.