من کي نيستم؟ نه اينکه من کي هستم؟ اکنون بايد پرسيد: "من کي نيستم؟ زمان من کي هستم، ديگر به سرآمده است." وقتي شما "خود" را در ذهني مي جوييد که از گذشته متأثر است، يعني با عناصر زمان گذشته، شرطي و هم هويت و يکي شده، چه مي بينيد و مي يابيد؟ فقط تصاوير ذهني و تعبير و تفسير نسبت به خود را. " ايگو" را مي يابيد که همان نفس است و ويژگي هاي آن را. از اين رو بهتر است از خود بپرسيم من کي نيستم؟ نه اينکه من کي هستم؟ وقتي آنچه نيستيم بر ملا و روشن شد، آنچه هستيم پديدار و فعال مي شود.