اگر تمثيل غار افلاطون را به درستي ياد بگيريم، بهترين روش را براي يادگيري طرز فكر ساده‌زيستي به كار خواهيم برد.تمثيل غار افلاطون كه در بازه زماني ميان 380 تا 360 قبل از ميلاد مسيح نوشته شد، زندانياني را به تصوير مي‌كشد كه از زمان تولد در حبس به سر مي‌بردند و در يك صف غل و زنجير شده بودند. به طوري كه حتي نمي‌توانستند به خودشان و به يكديگر نگاه كنند. اين زندانيان مي‌توانستند با يكديگر صحبت كنند، اما نمي‌توانستند مسير نگاه خود را تغيير دهند. هر كدام از اين افراد در روبروي خود ديوار مشابهي مي‌ديدند كه با آتش درون غار روشن مي‌شد. هر يك از اين زندانيان، سايه‌هاي افراد درون گروه متصل به خود را روي ديوار مي‌ديدند.از آنجا كه زندانيان اين غار مجبور بودند فقط به مسير مقابل خود نگاه كنند، فكر مي‌كردند، هم خودشان و هم جهان از همان سايه‌ها و صداهايي كه مي‌شنيدند، تشكيل مي‌شد. با گذر زمان، ارزش اجتماعي هر زنداني بر مبناي معيارهاي فرهنگي قراردادي تعيين مي‌شد...