همه ما زندگي را به عنوان موجوداتي اصيل و معتبر آغاز كرديم ولي درفرآيند رشد و بلوغ اين اصالت و اعتبار دچار آشفتگي و مي‌توان گفت فراموشي شد. ياد گرفتيم بر اساس انتظارات ديگران از خود، رفتار كنيم. تظاهر كردن و ناديده انگاشتن تظاهر ديگران را ياد گرفتيم. در داستان بشريت، راستي را تبديل به نمايش كرده‌ايم ولي راستي، در ژرفاي نمايش، در انتظار پرتو افشاني است. زير همه اين نمايش‌ها، راستي، جز همين انسان نيست.