اين کتاب توسط آپوليوس نويسنده و فيلسوف اهل روم که در دهه‌هاي مياني قرن دوم پس از ميلاد مي‌زيسته، نگاشته شده و توسط عبدالحسين شريفيان ترجمه شده است. الاغ طلايي داستان جواني است که در جامعه روم وارد اجتماع مي‌شود و مي‌خواهد که از جايي آغازد اما از آنجايي که جامعه خود فاسد شده است و از درون دارد مي‌پوسد و همه فکر و ذکرها متوجه ماديت (زر، زمين، ماده، مادينگي و نرينگي) و غرايز حيواني شده است، جوان هم به آن سمت مي‌رود و جز ماده و مادينگي چيزي نمي‌بيند و تا بدانجا پيش مي‌رود که کالبد انساني را از دست مي‌دهد و به الاغ تبديل مي‌شود اما شعور و قوه دراکه‌اش محفوظ مي‌ماند و درين مسخ و تبديل کالبد به اوج حضيض مي‌رسد و ژرفاي تباهي و فساد خود و جامعه روم و اشرافيت آن را مي‌بيند و با تمامي ذرات وجود حس مي‌کند و آنگاه که به منتهاي فساد و تباهي مي‌رسد به خود آمده و از اين خويشتن موجود خود زده مي‌شود و با تمامي وجود مي‌خواهد که کالبدي انساني و رفتاري انساني داشته باشد. آرزويش برآورده مي‌شود به ياري مادر خدا به کالبد انساني بر مي‌گردد و از پس اين زايش دوباره از ماديت (مادينگي و نرينگي) مي‌برد و به روحانيت رو مي‌آورد. در حقيقت داستان الاغ طلايي، داستان سير و سلوک سالکي است که به حضيض مي‌رسد و پس از آن بلند مي‌شود و بالا و بالا و بالاتر مي‌رود تا به اوج برسد.