به همه‌ نقاشی‌ها نگاه می‌کنم و متوجه می‌شوم که کنار هر نقاشی یک اعتراف قراردارد. با تعجب می‌پرسم: همه‌ این اعتراف‌ها از انسان‌های‌ واقعی است؟ همه را می‌شناسی؟ سرش را تکان می‌دهد و به سمت در ‌می‌رود. تمام آن‌ها متعلق به افراد ناشناسی هستند که اعتراف خود را از شکاف در داخل می‌اندازد و من با الهام گرفتن از آن‌ها نقاشی می‌کشم. به سمت نقاشی بعدی می‌روم. بدون آن که نقاشی را نگاه کنم اعتراف را می‌خوانم...