بديو در نمايش‌نامه‌هاي اين كتاب دست به ابتكاري چندجانبه زده است. براي نشان دادن اعتراض خود به آن چه در فرانسه عليه مهاجران رخ مي‌دهد سنت نمايش‌نامه‌نويسي كساني چون مولير را ادامه داده و با خلق قهرماني متعلق به طبقات فرودست جامعه از زبان او ثروتمندان و سياستمداران و قدرتمندان را به سخره گرفته است. در انجام اين كار، بديو تجربه‌اي زباني نيز عرضه كرده است: ساخت زباني كه در آن ناسزاها و اصطلاحات عاميانه در كنار اصطلاحات فلسفي نشسته‌اند. شگفت اين كه تركيب اعتراض اجتماعي و تجربه زباني در بستر طرح مفاهيم فلسفي براي عموم، از كودكان تا بزرگسالان، رخ داده است.