به ندرت پيش آمده که ميان يک فيلسوف و يک معمار چنين گفتگوي ماندگاري رخ دهد؛ آن هم با چنين دامنه و تمرکزي. مجدداً به نظر مي رسد وضعيت کنوني نيازمند نوعِ ويژه اي از افق مندي فکري است که بتواند از آرزوي خود درباره تفسير تمام و کمالِ مسائل رفع عطش کند. به رغم تکثر آشکارا رام ناشدني نظام فعلي ابژه هايمان، هميشه نيروي جاذبي مستمري از سوي بازار جهانيِ يکتا، و گونه اي بازکلي سازي تمام پيشه ها و کارکردهاي پراکنده زندگي اجتماعي، تحت کنترل شرکت ها، در قالبِ يک فضا- زمانِ واحدِ مصرف و مبادله وجود داشته است. فعاليت هاي مختلفِ هرروزه ما ديگر هيچ ارتباطي با نيازهاي معين يا تبادلات خاص ميان مردم و ابژه ها ندارند، بلکه به عالمِ مطلقي از نشانه ها و وانموده ها گره خورده اند که جملگي در اقيانوس جريانات اقتصادي و فرهنگي - اطلاعاتي شناورند.