پرسش از هنر بودن هنر يا همان ماهيت هنر كه آرتور دانتو در كتاب حاضر مطرح مي‌كند، در واقع همان پرسشي است كه نخستين بار افلاطون در محاوره جمهوري با ارائه تعريفي از هنر در صدد پاسخ‌گويي به آن بر آمد. بنابراين، طرح اين پرسش بنيادين و پيچيده في‌نفسه از حيث موضوع تازگي ندارد، منتها وجه نوين و قابل توجه اين كتاب، رويكرد منحصر به فرد دانتو به اين پرسش از طريق ارايه تعريفي جامع از اثر هنري به «معناي مجسم»، آن هم با بهره‌گيري از آراي فيلسوفاني نظير دكارت، كانت و هگل و آثار هنرمنداني هم‌چون ميكل‌آنژ و پوسن تا دوشان و وارهول است.