خاموش، آنجا نشسته‌ است زير نسيم آرام با پوستي چون درياي مرده خاموش آنجا نشسته است، و كاسه شكسته زانويش بر دو پيچك خشك تكيه كرده است خاموش آنجا نشسته است و شهر را ديوراهاي پر پيچك را درياهاي پر تپش را از چارچوب متروكش مي‌نگرد مي‌نگرد و لبخند مي‌زند