هنر شرق به مثابه هنري آييني، ديني و اساطيري، هنري از روزگار كهن است، كه اكنون بسيار منزوي و تنها و غريب و گمشده به نظر مي‌آيد. هر چند در جهان معاصر كه غربي است، همه از هنر شرق و همدلي و همدردي با شرق سخن مي‌گويند، و توريسم جهاني تمايلي عميق به سفري به شرق، از جمله هند و چين و ژاپن و ايران و مصر و بين‌النهرين دارد. اما در حقيقت، ذات اين شش تمدن بزرگ آسيايي، در محاق نسيان افتاده‌اند، و خود دچار صورت‌هاي مبتذل مدرنيسم شده‌اند. در حقيقت بيشتر مناطق اين سرزمين‌ها ديگر شرقي نيستند و فقط از نظر ميراث و ماده فرهنگي و هنري به تاريخ گذشتة شرق تعلق دارند. هويت شرقي اين سرزمين‌ها اغلب التقاطي يا نابود شده ‌است. اژدها و آفتاب تابان براي مردم چين و ژاپن همان‌قدر نماد قدرت آسماني است كه شيوا و ويشنو براي هندوهاي مدرن خدايان مرگ و زندگي! اكنون به تدريج برخي معابد هند متروك مي‌شوند و بسياري از معابد چين و ژاپن مدت‌هاست كه متروك و به موزه تبديل شده‌اند. هندوئيسم و بوديسم و تائوئيسم اكنون بيشتر وسيله تفنن و سرگرمي فكري‌اند تا آيين‌هاي مقدس، كه عالم انساني را معني‌ بخشند.