هنر حاصل ذوق، حس زيباشناختي هنرمند، تجربه‌ها و آموخته‌هاي او است. هنرمند در اين مسير، در تعامل با هنر ودانش اقوام و ملل ديگر، بر غناي تجربه خود مي‌افزايد و افق ديد خويش را مي‌گستراند و از اين رهگذر آثار و انديشه‌هاي هنري به منصه ظهور مي‌رسند و ميراث هنري شكل مي‌گيرد. اين ميراث هنري جلوه تلاش هنرمندان، انديشمندان و انسان‌هايي است كه در آفرينش اثري زيبا سهم داشته‌اند. در واقع، آن‌چه به منزله دست ساخته‌اي انساني در قالب بنايي عظيم، مجسمه‌اي زيبا، تابلوي نقاشي‌اي چشم‌نواز و خطوط اسرارآميز خودنمايي مي‌كند، تحت تاثير انگاره‌ها و انديشه‌هاي رايج در تمدن‌هاي گوناگون بشري است. مهم آن است كه اين ميراث، شناخته شود و ابعاد گوناگون هنري، فلسفي، تاريخي، جامعه‌شناختي، انسان‌شناختي و... آن تحليل و بررسي مي‌شود. زيبايي‌شناسي آن بخشي از فلسفه است كه به پژوهش مفهومي و نظري در زمينه هنر و تجربه زيبايي‌شناختي اختصاص دارد. كتاب حاضر حاوي دو مقاله از مجموعه مقالات زيبايي‌شناسي آكسفورد با موضوع مروري اجمالي بر زيبايي‌شناسي فلسفي (اثر جرولد لوينسون) و تاريخ زيبايي‌شناسي جديد (نوشته پل‌گاير) است.