دنياي امروز ، ذهن ما را به بازي گرفته است . پريشان حالي و اضطراب پيوسته رو به افزايش است . اين سياره عصبي و پرشتاب ، زندگي انسان‌ها را عصبي كرده و به آن ضرباهنگي پرشتاب داده است . ارتباط ميان ما بيشتر شده است و در عين حال بيشتر احساس تنهايي مي‌ كنيم . پيوسته تشويش مي شويم به اينكه براي همه چيز از سياست جهاني گرفته تا اضافه وزن خود ، نگران باشيم . در سياره اي كه ما را ديوانه مي كند چگونه مي توانيم انسان بمانيم ؟ هنگامي كه به تشويش و اضطراب تشويق مي شويم ، چگونه احساس خوشبختي كنيم ؟ اگر سبك زندگي ما به گونه اي مهندسي شده باشد كه احساس كنيم خوشبخت نيستيم ، تكليف چيست ؟ و اگر چاره اي براي وجود مي داشت ، چه بايد مي كرديم ؟