گاه به دليل پاره‌اي سوء برداشت‌ها در مسير زيستن برخي نكات كليدي و ارزشمند و بسيار ساده را از دست ميدهيم و پيش از انكه بفهمييم زمان از دست ميرود و به اصطلاح زود دير ميشود. تصور بيشتر ما اين است كه زندگي و روند آن امري مسلم و دائمي و هميشه بر طبق همان آداب و اصول است بنابراين بسياري از كارهاي ساده را به فردا ميسپاريم يادمان مي‌رود احساس واقعي‌مان را به يك ديگر ابراز كنيم و پيوسته درك وجود نازنين‌شان را به تاخير مي‌اندازيم. ‌