بنگاه‌هاي اقتصادي ايران، در هر مرحله از عمر سازمان يا عصر محصول كه باشند، بايد ابزار اطلاع‌رساني و تبليغات آنان به موازات پيشرفت‌هاي تكنولوژي، قابل مقايسه و برابري با ابزارهاي ارتباطي و رقابتي ساير عرضه‌كنندهان داخلي و خارجي باشد. تبليغات بازرگاني، رشته جديدي نيست. نگاهي به سابقه هر بنگاه اقتصادي نشان مي‌دهد، اين فعاليت به موازات فعاليت توليد آن سازمان آغاز شده، ولي گاهي اوقات متولي معيني نداشته و در بسي موارد تداوم و تناوب آن مورد قبول نبوده است. در مديريت نوين و در عصر رقابت،‌ فعاليت تبليغاتي، يكي از 4 ركن اصلي هر سازمان است و مديران ارشد استراتژيست‌هاي هر سازمان بايد تناسب لازم در تخصيص منابع كمياب به 4 حوزه محصول، توزيع، تبليغ و قيمت را در هر كدام از بخش‌هاي بازار و مشتري رعايت نمايند تا حصول به جايگاه مورد نظر در ذهن مصرف‌كننده ميسر شود.