معنا به جنس دل است، به جنس عشق. در دل خود، هم عشق به «خود» را دارد و هم عشق به «دیگری» را؛ البته نه از آن عشق‌های خودخواهانه. معنا خواسته دارد، طلب دارد. ولی حرص و طمع ندارد. معنا ذلت و لذت‌طلبی دارد ولی شهوت‌رانی ندارد. معنا آزادی دارد ولی بی‌بندوباری ندارد. معنا رنج هم دارد ولی زودرنجی و حساسی ندارد، کینه و رنجش ندارد. معنا سرشار از خود را دیدن است ولی کاری با خود بزرگ‌بینی یا خودشیفتگی ندارد. معنا انتخاب تنها شدن‌ها را بسیار دارد، ولی کاری با گوشه‌گیری و انزواطلبی ندارد. معنای کمک‌رسانی و یاری دادن را دارد، اما کاری با دلسوزی تصور رنج وارد شده را ندارد و در نهایت، معنا یافتن تکامل است ولی کاری با تکامل‌پرستی‌ها ندارد، با بت‌سازی‌ها، با مراد و مریدی‌ها و با استادپروری‌ها کاری ندارد. معنا همه چیز است از جنس خیر. از جنس همه‌ی آن‌چه مثبت است. معنا یافتن کمال است. معنا عین رستگار شدن است.