در مقدمه کتاب «روايتي از سوانح احمد غزالي» قاسم کشکولي داستان‌نويس ايراني مي‌گويد: «غزالي در اين اثر با پرداختن به روانشناسي عشق که به جرات مي‌توان گفت عميق‌ترين اثري است که تاکنون در اين حوزه در ادب پارسي نوشته شده و به قول هلموت ريتر اين اثر نخستين بار توسط او به ايرانيان معرفي شد، مشکل بتوان کتابي يافت که روان‌شناسي را تا چنين مرتبه بلند به بررسي نشسته باشد، در اوج حاکميت مرد سالاري به زن (معشوق) برتري داده و با ارائه تفکري انتقادي رياي عشاق آسماني را بر ملا ساخته است.»