گلدون شكسته اداي ديني است به جريان تپنده و پرشور شعر انقلاب: مث گل، مث پرنده، مث بارون و نسيم نمي‌خواستيم مگه ما بهارو منتشر كنيم؟ به زمين و به زمون نشون بديم كرامتو؟ به همه، حتي به سنگا، ياد بديم محبتو؟ نمي‌خواستيم كه ديگه سفره خالي نباشه؟ توي دست حسرتي نون خيالي نباشه؟ اون روزاـ جون توـ از فرشته‌ها كم نبوديم چي بوديم؟ هر چي بوديم، آدم آدم نبوديم همه مون پر مي‌زديم تو آسمون آرزو واژه‌ها مي‌خوان بگن، اما دلم ميگه نگو!