امروز اتفاق جالبي افتاد: آپانديس بيگي افاده را كنار گذاشت و خودش مرا صدا زد. از اداره سرازير شده بودم و خوش‌خوشك مي‌رفتم، ديدم يكي از عقب سر مرا صدا مي‌زند: «آقاي فسيل‌باشي... آقاي فسيل‌باشي...!» برگشتم. دو قدم به پيش بازش رفتم. ولي فرصت نداد اصلا احوالش را بپرسم: «آقا، چي هواي بديه. اگه اينجوري پيش بره، باس كروك ماشين‌مو پائين بكشم.» «آقا، اگه بارون نباشه زندگي پيش نميره.» «اما اونائي كه ماشين‌شون كروك نداره چي مي‌كنن؟» ...