نام زرتشت بر اساس متون اوستايي زراثوشترا بوده‌است که نامي مرکب است. از «زَرَت» که ممکن است معني زرد و زرين يا پير داشته باشد و «اشترا» که برخي آن را شتر و برخي معني آن را آسترا به معني ستاره در نظر گرفته‌اند. دارنده‌ي شتر زرد، دارنده‌ي‌ شتر پير، دارنده‌ي شتر با جرأت، درخشان و زرد مثل طلا، پسر ستاره، ، ستاره‌ي درخشان و روشنايي زرين معاني گوناگوني است که تا به حال محققان براي نام زرتشت ذکر کرده‌اند. با آن‌که در مورد زادگاه زرتشت تاکنون تحقيق گسترده‌اي صورت گرفته ولي هنوز نتيجه‌ي قطعي به دست نيامده‌است. از گات‌ها که تنها مآخذ اساسي راجع به زندگي زرتشت است، هيچ‌گونه اطلاع روشني، خواه در باب مولد و خواه درباره‌ي محل دعوت و منطقه‌ي عمل او، به دست نمي‌آيد. در چندين قسمت از يشت‌ها در اوستا محل فعاليت ديني زرتشت ايرانويج ذکر شده‌است. در منابع زبان پهلوي و به دنبال آن‌ها در کتاب‌هاي عربي و فارسي ايرانويج را با آذربايجان يکي شمرده‌اند. دانشمندان انتساب زرتشت را به آذربايجان، به دلايل فراوان مردود مي‌دانند که مهم‌ترين آن‌ها دلايل زباني است. زبان اوستايي يعني زبان کتاب اوستا زباني است متعلق به شرق ايران و در اين کتاب هيچ نشاني از واژه‌هايي که اصل مادي يا فارسي باستان داشته باشد، ديده نمي‌شود. امروزه بيشتر دانشمندان ايران‌شناس ايرانويج را خوارزم به شمار آورده و زادگاه زردشت را آنجا دانسته‌اند.... گات‌ها کهن‌ترين اثري است که از روزگاران پيشين براي ايران باقي‌مانده‌است و از حيث صرف و نحو و زبان و تعبير و فکر با ساير قسمت‌هاي اوستا فرق دارد. قطعاتي که دليل سخن‌گوئي خود زرتشت است، در گات‌ها بسيار ديده مي‌شود. چنان‌که در شش‌تا از گات‌ها سراينده به عنوان اول شخص از خود ياد مي‌کند. به دليل تصرفاتي که به خصوص در دوره‌ي ساساني، در دين زرتشت، کرده‌اند، گات‌ها منبع بسيار معتبري براي شناخت عقايد اصلي زرتشت به شمار مي‌رود. فصل‌هاي يسنا، هات ناميده مي‌شوند. کل گات‌ها17 هات است و شامل238 بند و 896 بيت و 5560 کلمه است. گات‌ها منظوم است و از جهت وزن شعر و تعداد مصراع‌ها در هر بند، به 5 بخش به شرح زير تقسيم شده‌است.