ابومُغيث عبدالله بن احمد بن ابي طاهر مشهور به حسين بن منصور حلاج صوفي، شاعر و عارف ايراني قرن سوم هجري بود. عطار در تذکرة‌الاوليا در ذکر حلاج آورده: «آن قتيل‌الله في سبيل‌الله، آن شير بيشه تحقيق، آن شجاع صفدر صديق، آن غرقه درياي مواج، حسين منصور حلاج، رحمة‌الله عليه. کار او کاري عجب بود و واقعات غرايب، که خاص او را بود، که هم در غايت سوز و اشتياق بود، و هم در شدت لهب و فراق. مست و بي‌قرار و شوريده روزگار بود. و عاشق صادق و پاکباز. و جدّ و جهدي عظيم داشت. و رياضتي و کرامتي عجب. و عالي همت و رفيع قدر بود. و او را تصانيف بسيار است، به الفاظي مشکل در حقايق و اسرار و معاني محبت کامل. و فصاحت و بلاغتي داشت که کس نداشت. و دقت نظري و فراستي داشت که کس را نبود.»