كلاه، مسبب رخدادهايي بود كه از چند روز پيش براي دنيل اتفاق افتاده بود. حالا ديگر مطمئن بود از لحظه‌اي كه كلاه را بر سر گذاشته، برايش نوعي ايمني در برابر ناملايمات روزمره به وجود آمده، از اين رو، آرام‌تر شده بود. ذهنش نيز فراست بيشتري به دست آورده و به او امكان داده بود تا تصميمات مهمي اتخاذ كند. او بدون كلاه، جرئت نداشت همانند آن روز در جلسه، با مالتارد صحبت كند. هرگز خودش را در طبقه هجدهم، در حال خوردن صبحانه‌اي از خوردن تخم‌مرغ‌هاي عسلي با دزمون نمي‌ديد. او به طرز عجيبي احساس مي‌كرد، چيزي از وجود رئيس جمهور در آن كلاه است. چيزي درك‌نكردني، شايد يك سلول ريز كه نمي‌توان مشاهده‌اش كرد. ولي هر چه بود قدرت تغيير سرنوشت را داشت.