اين دفتر بخشي از تحقيقات نويسنده در نگاهي به مشروطيت از ديد دانش حقوق با تأکيد بر مفاهيم و نهادهاي حقوقي و نيز بحثي در تکوين حقوق مدرن در ايران است. موضوع اين کتاب بررسي برخي از مفاهيم و نهادها در مشروطيت ايران است که سهم مهمي نيز در پيدايش دانش حقوق در ايران داشته‌اند. گستره‌ي زماني بحث نيز، دو دهه از مشروطيت ايران در حد فاصل به توپ بستن مجلس اول تا برآمدن پهلوي است. کوشش ايرانيان از دارالسلطنه‌ي تبريز تا پيروزي مشروطيت براي تأسيس نهادها و مفاهيم حقوقي، در اين دو دهه اين فرصت را يافت تا از عرصه‌ي نظر به سطح عمل بيايد و محک بخورد. در تحقيقات صورت‌گرفته عموما از اين دو دهه غفلت شده و بيشتر بر روي عصر ناصري تا پيروزي مشروطيت و نيز دوره‌ي پهلوي اول تمرکز شده است؛ درحالي‌که اين دو دهه سنگ بناي بسياري از مفاهيم و نهادهاي جديد گذاشته شد. در اين دفتر تحولات مدرسه‌ي سياسي، مدرسه‌ي حقوق، مدرسه‌ي حقوق و علوم سياسي، نهاد عدليه‌ي جديد و تدوين نخستين قوانين ايران در دوره‌ي احمدشاهي مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است. در بررسي هر کدام از اين موضوعات هم کوشش شده است که تحولات آن‌ها پس از دو دوره‌ي مقدمات مشروطه‌خواهي و پيروزي مشروطيت، در اين دوره - به‌عنوان پيامدهاي مشروطيت - ديده شود و هم نگاهي به برخي از جنبه‌هاي تکوين دانش حقوق در ايران افکنده شود. مطالعه‌ي اين اثر مي‌تواند براي دانشجويان رشته‌ي حقوق، علوم سياسي، تاريخ و علوم اجتماعي مفيد باشد.