تازه‌ترين مجموعه ‌داستانِ عباس عبدي در فضا و حال ‏و هواي کتاب‌هاي گذشته‌ اوست به اضافه‌ مضمون‌هايي نوتر‌و بکرتر. عباس عبدي با کتابِ موفقِ قلعه‌ پرتغالي در اواسطِ دهه‌ هشتاد به شهرت رسيد. او سال‌هاي طولاني به عنوانِ داستان‌نويس و منتقدِ ادبي فعاليت کرده است و به خاطرِ حضوري طولاني در جزاير و سواحلِ جنوبي ايراني تجربه‌هاي منحصر به ‏فردي دارد. پرنده‌هاي هلندي نيز با توسل به همين تجربه‌ها اغلب روايتِ يک مرد است از جهانِ پيرامونش و ماجراهايي که گاه او در بطن‌شان قرار مي‌گيرد و گاه از بيرون به آن‌ها نگاه مي‌کند. جهانِ عبدي مملو از حضورِ طبيعت و خاطرات است. ترکيبي که باعث مي‌شود نوعي رمزآلود‌گي درش به وجود آيد و مخاطب در پي يافتنِ ريشه‌هايي باشد که اين احساس را ساخته‌اند. تماشاي سرنوشت‌ها و گذر از زمان‌هاي گم‏شده از موتيف‌هاي هميشگي اين داستان‌نويس باتجربه به شمار مي‌آيد. امري که به خاطر سفرها و زيستِ بسيار متفاوت اوست در اين سال‌هاي طولاني. براي همين پرنده‌هاي هلندي جهاني مي‌سازد که در دلِ داستان‌هاي آن مي‌شود تکه‌هاي متفاوت و گاه متناقضي ديد از يک قهرمانِ تنها که ايستاده و به جهان چشم دوخته و خيره نگاهش مي‌کند.