پيتر برگر در اين کتاب در مقام متألهي غير حرفه اي کوشيده موضوع ايمان را نه فقط در قالب امر متعال بلکه به صورت زمينه مند، يعني در بافت هاي اجتماعي و فرهنگي، نيز واکاوي کند. کوشش برگر بر اين بوده است که واقعيت فراطبيعي و متعال را در کنار واقعيت طبيعي و اين جهاني به رسميت بشناسد و بر اين نکته تأکيد کند که در جهان مدرن نيز مي توان از امر متعال و فراطبيعي سخن گفت. برگر اذعان کرده که در جهان مدرن امر متعال و فراطبيعي تا حد زيادي دستخوش فراموشي شده و به حاشيه رفته، اما همچنين کوشيده است تا نشان دهد که مي توان به فراخواني امر متعال در جهان مدرن پرداخت؛ البته نه آنگونه که در جهان سنتي بوده است، بلکه مبتني بر بافتهاي معنايي جهان مدرن. از نظر برگر، تحولات فرهنگي و اجتماعي در جهان مدرن سبب شده است طبيعت و جامعه بيش از پيش واقعيت هاي اصلي و مسلم فرض شوند و امور فراطبيعي به اموري غير واقعي تبديل گردند؛ به گونه اي که ديگر کسي چندان سراغ اين امور را نمي گيرد چرا که به نظر مي رسد اين امور در دسترس نباشند. از نظر او «ايمان ديني به هر شکلي، هميشه مستلزم يک فرض اساسي است: اين که واقعيتي فراتر از واقعيت زندگي عادي و روزمره وجود دارد و اين واقعيت عميق تر سودمند است. به بيان ديگر، ايمان ديني دلالت بر سرنوشتي فراتر از مرگ و نابودي دارد که افزون بر خودمان، در انتظار همه چيزهايي است که در اين دنيا به آنها علاقه داريم؛ از جمله نسل بشر، سياره اي که در آن زندگي مي کنيم و نيز تاريخي که در آن ساخته مي شود. اگر فيزيک مدرن صحيح باشد، اين سرنوشت در انتظار کل جهان هستي است».