متن حاضر ترجمه درس گفتاري از موريس مرلو پونتي فيلسوف شعير فرانسوي است كه در دانشگاه سوربن ارائه شده است. او در اين متن مي‌كوشد تاريخ قصدي يك بحران را بنگارد، بحراني كه با ظهور علوم انسان در اواخر سده وزدهم به اوج خود رسيده بود. اين علوم نوپديد بر فرض بنيادين استوار بودند: انديشه‌ها و آراي ما، حتي نظام‌هاي فلسفي ساخته و پرداخته شده توسط آگاه‌ترين انديشمندان. صرفا نتيجه جبر علل بيروني هستند و در بند خاص بودگي لحظه ظهورشان باقي مي‌مانند.