فلسف? لودويگ يوزف يوهان ويتگنشتاين (1951 - 1889 م.) دستاورد شگفت انگيز نبوغي است که از جهات مختلف با آثار معاصران و اسلافش متفاوت است.مهم ترين نکته درباره فلسفه او آن است که او دو فلسفه مختلف به وجود آورد: يکي در رساله منطقي فلسفي (1921 م.) و ديگري در تحقيقات فلسفي ( 1953 م.) رگه هاي زيادي هستند که عقايد نخست و بعدي او را به هم پيوند مي دهند ولي اختلافات ميان آن ها چندان است که زندگي فکري او را مي توان به دو دوره تقسيم کرد. اندکي پس از آغاز قرن بيستم، فلسفه ديگر مطالعه مستقيم انديشه ها و عقايد نبود، بلکه تقريبا مطالعه آن ها به ميانجيگري «زبان » بود. ويتگنشتاين اين روش جديد را دنبال کرد و کمک بزرگي هم به آن، مخصوصا در دوره دوم فلسفي اش، کرد. او همواره دل مشغول پرسش هايي از اين دست بود که: فلسفه چيست و چه بايد باشد و چگونه بايد انجام شود. فلسفه او را نه فقط از لحاظ تغييرات ميان آموزه دوره نخست و دوره دوم او، بلکه از جهت تغييرات در روش نيز بايد بررسي کرد و ديويد پيرس در اين کتاب چنين کرده است.