فرهنگ لُمپنيسم، فرهنگ مبتني بر تجاوز، زور و بددهني و الفاظ ركيك و زننده است... محسن عتيق، شكنجه‌گر و بازجوي ساواك در تهران، كه كراوات مي‌زند، در بهترين و شيك‌ترين اتومبيل‌ها مي‌نشيند و علاقه‌مند به هنر و سينما هم هست با چنين زباني گفتگو مي‌كند... كساني كه مايل‌اند تصوير كامل و دقيق و قابل اعتمادي از منظر جامعه‌شناسي و روان‌شناسي و فرهنگ و شناخت زبان و وضعيت لمپن‌ها در جامعه ايران داشته باشند، رمان جسدهاي شيشه‌اي منبع موثق و قابل اعتمادي مي‌تواند به دست آن‌ها بدهد. آنچه ناظر كنار گود نشسته‌ بي‌طرف در تعميم گام به گام اين سرخوردگي سياسي همچون فرامين درهم ريخته در آييني ديگر به وضوح مي‌بيند، چرخه فروپاشي مردان ره برده به سياستي است كه هيچ‌گاه به هسته مركزي نمي‌رسند و در همان مدارهاي دورمانده مي‌پكند و به تعبير بي‌نقص كيميايي، يا به اختگي سياسي مي‌رسند يا در تأويل پديدارشناسانه ديگر، به جنوني بي‌خطر همچون مصروعي خاموش مي‌خزند و تنها در توهم آزادي مي‌مانند. چرخه دست‌خورده‌اي كه در هرگوشه‌اي چند جريان و چند ايده، شياري بر چرخش و هويتش انداخته‌اند. نكته‌ي قابل تأمل در آثار كيميايي، رفاقت‌هايي هم‌جنس است كه هيچ‌گاه به دگرجنسي نمي‌رسد. در آثار كيميايي غالباً دو هم‌جنس زبان هم را بهتر مي‌شناسند و دگرجنس‌ها هرگز به استانداردهاي رفاقت نزديك نمي‌شوند. هدف كيميايي دوركردن ذهن خواننده از موقعيت‌هاي آشنا و ارائه‌ي يك چيز تازه است. فهميدن، به اين معناست كه چيزي تازه را با همان چيزهاي آشنا و قديمي بيان كنيم.