خون شره كرده بود تا زير پايش. بلند شدم و داخل آن آشغال‌هاي اطراف، دنبال چيزي گشتم و بندي پيدا كردم و بالاي ران سلاخي شده‌اش را بستم تا از خون‌ريزي نميرد. نبايد مي‌مرد. بايد به نتيجه‌اي مي‌رسيدم. حتي با آن حركت وحشيانه‌ام، لبخند روي لبم محو نشده بود و دروغ هم نيست كه بگويم با ديدن حال و روز آن كثافت، لذت مي‌بردم. از زجر كشيدنش. لذت مي‌بردم. اين يك واقعيت است. من... لذت مي‌بردم، و اين چقدر تاسف‌برانگيز است!!