کتاب «ملال» ترجمه ي بخشي از کتاب «مفاهيم بنيادين مابعدالطبيعه: جهان، تناهي، تنهايي» است. مطالب کتاب به «بيدارکردن يک حال‌مندي بنيادين در فلسفه‌ورزي ما» معطوف است و ملال همان حال‌مندي بنياديني است که بايد بيدار شود. به نظر هايدگر، طرح پرسش از جهان، تناهي و تنهايي بدون طرح مسئله ي ملال و به طريق اولي، ملال عميق، ممکن نيست. اينها نيز پرسش‌هايي دلبخواهي نيستند، بلکه دقيقا در حال‌مندي بنيادين ملال عميق آشکار مي‌شوند و در همين حال‌مندي وحدت مي‌يابند. طرح بحث ملال براي پرداختن به اين پرسش‌ها است که ضرورت مي‌يابد.
هايدگر در اين بررسي، نه انسان را از متن فرهنگ و تاريخش بيرون مي‌کشد و منفصل از هر پيشينه‌اي مي‌کاود، و نه او را از فرديت و يگانگي‌اش جدا مي‌کند تا برايش نسخه‌اي کلي و همگاني بپيچد. درواقع، هايدگر خصم اين هر دو روش است. بدين‌سان، متن دستورالعملي براي رهايي از ملال در اختيار مخاطب نمي‌گذارد، بلکه شهامت او را براي رويارويي با عميق‌ترين شکل ملال مي‌طلبد. کتاب علاوه بر اينکه فراخواني است به خود، به آزاد کردن انسانيت در انسان، سويه ي ديگري هم دارد، و آن روش هايدگر است در بررسي ملال. پيش رفتن با تأملات هايدگر در حکم شريک شدن در تجربه ي فلسفه‌ورزي او است. بررسي هايدگر از اين حيث خواندني است که امکان تماشا و درک فلسفه‌ورزي فيلسوفي بزرگ را براي مخاطب فراهم مي‌آورد.
