اين خبرها مثل باد است. در چشم به‌هم‌زدني همه‌جا مي‌پيچد. آن‌ها كه حيله در آستين دارند، شتاب مي‌كنند. شب و روز خواب را بر خود حرام مي‌كنند و اسب‌هاي‌شان را مي‌تازند و دشت از پي دشت و كوه از پس كوه سم‌ها زمين را نقطه‌چين مي‌كنند. براي چه؟ به خاطر ترس. به خاطر كار از دست نشدن، لو نرفتن كارها ، محكم كردن حقه‌ها ، خون‌هايي كه بايد بريزند و آدم‌هايي كه بايد سربه‌نيست كنند. اين‌ها حرف‌هاي مستر است كه مي‌گويم.