موراكامي در جايي نقل مي‌كند: «براي من نوشتن رمان يك چالش و نوشتن داستان كوتاه يك لذت است. اگر نوشتن رمان را به ساختن جنگل تشبيه كنيم، نوشتن داستان كوتاه به مثابه ساختن يك باغ است.» او در اين كتاب كه موضوع محوري‌اش«تنهايي»‌ست، از قدرتش براي مشاهده و به تصوير كشيدن زندگي مرداني بهره مي‌برد كه هر يك به نحوي خود را تنها مي‌يابند و با شوخ‌طبعي غريب و خاص خود، مجموعه داستان «مردان بدون زنان» را به رشته تحرير درمي آورد، يك اثر كلاسيك درخشان و معاصر ديگر. قوه تخيل عميق، مضامين ابهام‌آلود و تنوع در انتخاب موضوعاتش به موازات شباهت‌هاي جزئي اما تعيين‌كننده در خلق آثار منحصر به فرد از او يك چهره ادبي بين‌المللي و پرفروغ ساخته است...