کتاب از دو که حرف مي‌زنم از چه حرف مي‌زنم نوشته‌ي هاروکي موراکامي نخستين بار در سال 2007 منتشر شده است. موراکامي در اين کتاب که نگارش آن از تابستان 2005 تا پاييز 2006 به طول انجاميده، درباره‌ي خود و زندگي روزمره‌اش سخن گفته است. او با لحني ساده و صميمي به شرح خاطرات دوندگي خود مي‌پردازد و بُعد جديدي از شخصيت خود را به طرفدارانش نشان مي‌دهد. مجتبي ويسي اين کتاب را به فارسي ترجمه کرده و انتشارات چشمه آن را منتشر کرده است. درباره‌ي نويسنده هاروکي موراکامي نويسنده‌ي مطرح ژاپني است که نوشتن را در سن سي سالگي و دويدن را در سن 33 سالگي آغاز کرده و به مرور زمان در هر دوي اين رشته‌ها نيز به مهارت رسيده است. او تاکنون موفق به دريافت جوايز متعددي شده و يکي از معتبرترين جوايز ادبي جهان يعني جايزه‌ي ادبي فرانتس کافکا را نيز از آنِ خود کرده است. از ديگر آثار مطرح او مي‌توان به تعقيب گوسفند وحشي، ديدن دختر صد در صد دلخواه در صبح زيباي ماه آوريل، بعد زلزله، کتابخانه‌ي عجيب و... اشاره کرد. درباره‌ي کتاب از دو که حرف مي‌زنم از چه حرف مي‌زنم داستان اين کتاب به صورت خطي روايت نمي‌شود و مدام در ميان گذشته و آينده در حال رفت و آمد است. موراکامي در اين کتاب به بيان خاطره‌هايي از زندگي خود مي‌پردازد و معتقد است که ميان دويدن و نويسندگي شباهت‌هايي وجود دارد و استقامت راز هر دوي آنهاست. او در اين کتاب از تاثيرات دوندگي در نويسندگي و زندگي خود سخن مي‌گويد و آن را بخشي از نويسندگي خود مي‌داند، چنان که اگر ندود ديگر نمي‌تواند بنويسد. موراکامي طبق روال گذشته‌ که عنوان کتاب‌هايش را از موسيقي‌ها و کتاب‌هاي موردعلاقه‌ي خود الهام مي‌گيرد، نام اين کتاب را نيز از کتاب وقتي از عشق حرف مي‌زنيم، از چه حرف مي‌زنيم نوشته‌ي ريموند کارور انتخاب کرده است.