"مانيفست" متني است شگفت‌انگيز، آکنده از بينش، غني از نظر معنا و سرشار از لحاظ امکان‌هاي سياسي. هرچند حق نداريم در متني دست ببريم که سند تاريخي مهمي شده است، چنان‌که مارکس و انگلس در مقدمه‌ي سال 1872 خود بر چاپ آلماني آن يادآور شدند، با وجود اين در پرتو شرايط معاصر و تجارب تاريخي‌ـ‌جغرافيايي نه‌تنها حق ماست، بلکه موظف به تفسير آن نيز هستيم. مارکس و انگلس در آن مقدمه نوشته بودند: "کاربرد عملي اين اصول، همان‌طور که در خود 'مانيفست' ذکر شده، هميشه و همه‌جا به شرايط موجود تاريخي وابسطه است." (از مقاله‌ي ديويد هاروي، در متن کتاب)